Tulumbacılar, yangın çıkınca etrafa yayılmadan söndürmek ve mahsur kalanları kutarmak için kurulan bir Osmanlı devri teşkilatıdır. 1720 senesine kadar İstanbul’da çıkan yangınları, yeniçeriler söndürürlerdi. XVIII. asrın başlarında yangın söndürmek için suyu tazyikle alevlere püskürten tulumba yapıldı ve tulumbacı ocağı kuruldu. 1869′da belediye merkezlerine,
mahallelere tulumbalar verilerek semt tulumbacı ocakları, bir kaç sene sonra da itfaiye alayları kuruldu. 1923′ten sonra itfaiye teşkilatı belediyelere devredildi.
Tulumbacılar şehrin yüksek yerlerindeki yangın kulelerinden yangınları haber alırlar, başta reisleri, omuzlarında su tulumbaları ve yangın söndürme aletleriyle yangın yerine koşarlardı. Yangına koşar adım gidildiğinden neferlerin yorulmaması için uygun yerlerde takım değitirilirdi. tulumbayı sırtlarında taşıyanlara Uşak, tulumba takımının ağası ve yol göstericisine Fenerci denirdi. Borucu su sıkılan boruyu taşır ve alevlere su sıkardı. Kökenci ise borucunun kullandığı boruyu tutarak düşmemesini sağlar hortumcu da hortumları kullanırdı.
Post A Comment:
0 comments: