Ekim 2015

zaman: 0

KEMÂL KAPLAN
31 Kasım 2015

Tarihin akışı içinde bilinen kahramanlar her zaman ön planda olmasına rağmen, olayların perde arkasında az bilinen ve tarihe mâl olmayan şahsiyetler, geçmişin sisleri içinde kaybolmuştur. Tarihi değiştiren olaylara imza atmış olsalar dahi  kimse bilmez.

Cumhuriyet tarihinin en tartışmalı zaman dilimi içinde yer alan 1950-1960 DP hükümeti dönemi, kendine münhasır olaylar ve şahsiyetler açısından zenginlik arz eder.
Başbakan Adnan Menderes ve diğer DP'lilerin çapkınlığı ve yaşadığı yasak aşklar, çeşitli insanların türemesine sebep olmuştur.  (Menderes'in Ayhan Aydan ve Suzan Sözen ile yaşadığı ilişkilerin yanında, TBMM başkanı Refik Koraltan'ın imam nikahlı eşi olduğu söylenen Sevim Çağlayan ile de ilişki kurduğu bilinmektedir.)

Biz bu şahıslardan biri olan, ARİF HANOĞLU'na değineceğiz.

 Hanoğlu'nu tanımak 10 yıllık DP iktidarındaki ilişkileri anlamamız açısından bize ipuçları veriyor.

Arif Hanoğlu 1938 yılında deniz subayı iken, görevli olduğu Gölcük'te küçük kızların müstehcen fotoğraflarını çekmesiyle adı duyulur. 1944 yılına kadar görev aldığı yerlerde bazı kadınlarla yaşadığı ilişkiler, donanma içinde artık barınmasına olanak vermediği için istifa eder.

Hanoğlu, 1945 yılında İstanbul Emniyet Müdürlüğü'nün ünlü 2. Şube'sinde çeşitli birimlerde görev alır. Burada adı çeşitli yolsuzluklara karışınca, Mersin'e tayin edilir.

1950 yılında Demokrat Parti iktidarından sonra emniyetten ayrılarak, politikaya atılan Hanoğlu, DP'nin İstanbul ilçe yönetimlerinde görev aldığı esnada, hükümetin ileri gelenleriyle tanışarak ilişkiler geliştirmiştir. (DP Kadıköy ilçe başkanlığı, Beyoğlu DP ilçe teşkilatı ikinci başkanlığı,  Erenköy, Çengelköy DP ocak başkanlığı yapmıştı.)

Arif Hanoğlu, dört kez evlenmişti. (Eşleri: Ayşe Baysan, Hurşide Bileda, Nahide Sarıca, Altan Karındaş) 

Bebek'te satın aldığı Villa Hanzade, dönemin melodram ve erotik filmlerinin çekildiği yer olarak ün yapmıştı.
Hanoğlu'nun cumhurbaşkanı Cemâl Gürsel dahil pek çok siyasi ile ilişkisi vardı.
Yassıada  Mahkemeleri'ni  takip ederek, Cumhuriyet Gazetesi'nde izlenim yazıları yazan Yaşar Kemâl, 1 Aralık 1960 tarihindeki gazete nüshasında,  "DP Albümü" başlıklı yazısında Arif Hanoğlu'ndan da bahsediyor:

Mahkeme başkanı dönemin İstanbul Emniyet Müdürü Zeki Şahin'in kurduğu ilişkileri hayretle sıralarken, Şahin'e soruyor: "Buralara gelmek için sizin ne tahsiliniz, ne de mevkiiniz müsait, nasıl oluyor bu?"
Şahin cevaplıyor: "İlâhi Sayın Başkan. Şu DP idarecilerini bilmez gibi konuşuyorsun. Daha dün gazetelerde fotoğrafı çıktı, sayın Cumburbaşkanı Celâl Bayar seksüel prodüktör Arif Hanoğlu'yla dizdize değilmi idi?

Hanoğlu kartvizitinde kendini tanımlamak için 'seksüel prodüktör' ibaresini  kullanıyordu.



Fuhşa teşvik, öldürmeye teşebbüs ve şantaj iddiası ile bir süre önce tevkif edilen Arif Hanoğlu, dün İkinci Ağır Ceza Mahkemesinde başlıyan duruşması sonunda, iki bin lira nakdi kefaletle tahliye olunmuştur. (23 Haziran 1961 Hürriyet)


UÇKUR DENGESİ

Politikacıların uçkur düşkünlüğü, arz-talep dengesinin diğer ucundaki isimlerin yıldızını parlattı.

Tuncay Özkan, Bir Gizli Servisin Tarihi adlı kitabında bu yıldızlardan söz ediyordu:
"O zamanlar tıfıl bir gazinocu olan Fahrettin Aslan, hangi milletvekili nerede, kiminle yatmış, ne yapıyor, ne konuşuyor, ne iş yapıyor gibi bilgilerin bulunduğu dosyaları, İstanbul Valisi Fahrettin Kerim Gökay'a* iletir. Gökay da bunları başvekil Adnan Menderes'e gönderirdi."

Eski MİT'çi Mehmet Eymür de, ATİN adlı web sitesinde 2003 yılında Mehmer Ağar'ı anlattığı, 'Ağar Roman' adlı dizi yazısında Fahrettin Aslan için şunları söylemişti:
"Fahrettin Aslan İstanbul polisine yabancı bir isim değildi. İstanbul Asayiş Şubesinde kalınca bir dosyası vardı. Küçük yaşlarda homoseksüellikten, daha sonraki yıllarda ise randevu evi işletmek, fuhuş gibi nedenlerle çeşitli kereler gözaltına alınmıştı. Bilahare Gazinoculuğa başladı ve “Gazinocular Kralı” lakabını aldı. O artık güçlü kişilere yaptığı servisler ve yerüstü ile yeraltı arasındaki aracılığı sayesinde cemiyette saygın bir yer elde etmiş ve 'Fahrettin Bey' diye anılıyordu. Saygın kişi olunca İstanbul Emniyeti’ndeki dosyası da kayboluverdi."



 * Fahrettin Kerim Gökay 33. derece Mason, Gül ve Haç Teşkilatı üyesi ve Manevi Cihazlanma Derneği kurucularındandır. Lionsların en büyük ödülü, 'Fahrettin Kerim Gökay' adıyla verilir.


Continue reading

zaman: 0

KEMÂL KAPLAN - 17 Ekim 2015

Kendinize hiç sordunuz mu; Bu ülkede neden yeni bir siyasi lider çıkmıyor. sağda neden bir alternatif parti kurulmuyor?

Türk siyaseti 13 yıldır alternatifsiz bir AKP iktidarıyla nasıl yürüyor. Nasıl oluyor da, AKP merkez sağ parti iddiasını tek tabanca sürdürebiliyor?

Tüm söylemlerini bu alternatifsizlik üzerine kuran AKP, aldığı oy oranının alternatifsizlikle doğru orantılı yükseldiğini gayet iyi biliyor.

40 yıldır sol partilerin iktidar olma ihtimalsizliği siyaset bilimciler tarafından kabul gören bir senaryo, oyunlar sağ partiler üzerine yapılıyor. Stratejiler onun üzerinden ilerliyor.

Özal'dan AKP'ye kadar geçen süre içinde merkez sağ ANAP ve DYP ekseninde siyaset yapıyor ve iktidar gel-gitleri bu partilerle gerçekleşiyordu. İki partinin ekonomik ve siyasi performansları, gerek tek başına, gerekse koalisyon dönemlerinde kendilerini bitirme yönünde tezahür etti.

Enflasyon-devalüasyon girdabından, yolsuzluk, devlet-mafya-çete üçgeninden ve 28 Şubat garabetinden kurtulamayan merkez sağ, en son karmaşık bir; sağ-sol-milliyetçi sağ (DSP-ANAP-MHP) koalisyonuyla ipi boğazına geçirerek, altındaki sandalyeye kendisi bir tekme atmış oldu.
"Bu bir krizdir" diyerek, memleketi uçurumun eşiğinde bırakıp giderlerken, merkez sağı 'Ilımlı İslâm(!)' projesine teslim ettiklerini biliyorlar mıydı?

10 YILDA PARTİLERİNİ VE KENDİLERİNİ BİTİRDİLER

Türk siyaseti başrol oyuncularını kolay kolay sahneden indirmez. Demirel, Erbakan ve Ecevit'e bakınca bunu anlayabiliriz. Yaşasaydı Özal'ın da 40 yıl siyaset sahnesinde olması muhtemeldi. Peki nasıl oldu da, merkez sağın iki ismi, Tansu Çiller ve Mesut Yılmaz henüz 10 yılı bile tamamlamamışken, hem partilerini hem de, siyasi yaşamlarını batırıp-bitirip çekip gitmişlerdi.
Refah Partisi'nin başına gelenler ise iki kez kapanma ve yenilikçi tasvir edilen kanadın partiden ayrılmasıyla, Milli Görüş bir daha belini doğrultamadı.

Yenilikçi kanat önce Abdullah Gül sonra Tayyip Erdoğan'ın liderliğinde ANAP ve DYP siyasetçilerini de bünyelerine katarak, AKP adıyla merkez sağa talip oldular. Muhafazakâr-demokrat söylem ve dibe vuran ekonomik yapı, AKP oluşumunu bir anda iktidara taşıdı.

GELELİM ASIL MESELEYE

Merkez sağın tekel altına alınması çok planlı ve stratejik bir operasyon olarak yıllara yayılıp uygulandı. AKP iktidarının en büyük başarısı da bence budur. Kendilerine rakip olabilecek hiçbir siyasi oluşum veya lideri daha palazlanmadan yok ettiler veya bünyelerinde erittiler.

ANAP içinde parlayan bir yıldız olan Erkan Mumcu, AKP saflarına dahil edilerek, kültür bakanlığıyla oyalanması sağlandı. Bir süre sonra Mumcu, AKP içinde kendine bir yer bulamayacağını anlayınca, ANAP kalıntısının başına geçti. adı DP olarak değişen DYP'nin başında ise 'pike' lakaplı her dönemin gizem adamı Mehmet Ağar bulunuyordu.

Erkan Mumcu, Mehmet Ağar ile görüşerek 2007 yılındaki seçimlere DP çatısı altında katılmak için anlaşmış olmasına rağmen, DP Yüksek Seçim Kurulu'na verdiği listede hiçbir ANAP'lıya yer vermemişti. Mumcu durumu şöyle özetledi: "Anlaşmamıza rağmen, bize ihanet yapıldı. Ağar kalleşçe davrandı."

Mehmet Ağar her zamanki gibi yine sustu. Suskunluğu ona çok şey kazandırdı bugüne kadar. 2011 yılına gelince Ağar, oyunu AKP'ye vereceğini açıkladı. 2012 yılında Susurluk davasından aldığı ceza onanınca, Ağar'ın Bodrum'da yaşayan ailesine yakın olabilmesi için civarda cezaevi arayışı başladı. Adalet Bakanlığı yetkilileri Bodrum'a 160 km. mesafedeki Yenipazar ilçe cezaevinin onun için uygun ve güvenlikli cezaevi olacağını söyledi. Ağar girmeden cezaevinde tadilat yapıldı. Yakınına bir de helikopter pisti inşa edildi. Ağar gidip teslim oldu. 1 yıl sonra demetimli serbestlik sayesinde tahliye oldu. Çıkınca, ''Bunu bir devlet görevi olarak gördüm, tamamladım. Devlet 'gel' dedi geldik, 'git' dedi gittik'' dedi.

CEM UZAN OPERASYONU

Bir iş adamı ve medya patronu durduk yerde parti kurdu. Meydan meydan gezdi. kurulduktan 6 ay sonra katıldığı seçimlerde yüzde 7.25 oy aldı. AKP ile aynı dönem kuruldu. İlk seçimlerine 2002 yılında beraber girdiler. AKP iktidar oldu. O 2007 seçimlerini beklemek zorunda kaldı. Tüm kamuoyunu hayrete düşüren bir çıkış yapan çiçeği burnunda siyasetçi Cem Uzan'dan başkası değildi. Hiçbir siyasi alt yapısı yoktu. Kadroları kurt siyasetçilerden oluşmuyordu. AKP için gelecekte çok ama çok büyük rakip olacağını kestirmek zor değildi.

2007 yılına kadar Cem Uzan'a yapılan operasyon sonuç verdi. Adamın tüm şirketlerine, inşaa ettiği elektrik santrallerine, gsm operatörüne ve tüm medya organlarına el koydular. 2007 seçimlerine gelindiğinde Cem Uzan'lı Genç Parti sadece yüzde 3 oy alabildi. Uzan 2 yıl sonra çareyi kaçmakta buldu.

KURTULMUŞ VE SOYLU AKP'YE NASIL GEÇTİ

İki kez kapatılan parti Saadet,  yeni bir kan bulmuştu kendine: Numan Kurtulmuş. Yeni lider söylemleriyle AKP tabanını da oluşturan Milli Görüş içinde yeniden kıpırtılara sebep oldu. Erbakan da hakkın rahmetine kavuşunca,  parti içindeki Kurtulmuş'un yükselişi, eski kadroları rahatsız etmeye başladı. Parti içinde muhalefet sesleri yükselmeye başladı. Kurtulmuş bir karar verme ihtiyacı duydu. Mücadeleye Saadet içinde mi devam edecekti yoksa yeni bir parti mi kurmalıydı.

Bir süre bocaladı. AKP ile de yakın olan bazı gazetecilerden fikir aldı. (İsimleri bende saklı) Kurtulmuş telkinlerle Saadet Partisi'nden kopmaya karar verdi. O güne kadar Tayyip Erdoğan ve AKP aleyhine çok sert açıklamalar yapan Numan Kurtulmuş artık AKP'de siyaset yapacaktı.

Ağar'ın ardından DP'nin başına önce Namık Kemal Zeybek sonra 2008 yılında Süleyman Soylu geçti. Gençti, dinamikti parti içinde seviliyordu. Merkez sağda yeni bir hareket  olabilir, DP'yi belki de meclise taşıyabilirdi. Basın da Soylu'ya ilgi gösteriyordu. 2009'da kendi aldığı olağanüstü kongre kararında koltuğu Hüsamettin Cindoruk'a kaptırdı. Soylu'nun siyasi yaşamı DP'nin çalkantılı kongreleriyle 2012'ye kadar devam etti. Sonra AKP'ye katıldı.
DP Kocaeli İl Başkanı Mustafa Nazlıgül, Soylu'yu partiyi bitirmek ve kasasını boşaltmakla suçladı.

AKP İÇİNDEKİ İHTİMALLER

AKP parti dışındaki üç lider tehlikesinden ikisini bünyesine alarak enterne etti. Üçüncüsü olan Cem Uzan'ı ise memleket sınırları içinde bile barınamaz duruma getirdi.

Gelelim içerideki tehlikelere...

Erkan Mumcu bir tehlike idi. Parti içinde zapt edemediler. Mehmet Ağar'ın 'ihanetiyle' Mumcu'nun siyaseti bitmiş oldu.

AKP içinde bir dönem çok dikkat çeken karizması ve liyâkatıyla öne çıkan ve parti geleneğinden gelmeyen en önemli isim Kürşad Tüzmen idi. Tüzmen 1999-2002 yıllarında Dış Ticaret Müsteşarı olarak görev yapmıştı. AKP'nin ilk iki döneminde Gümrükler ve Dış Ticaretten Sorumlu Devlet Bakanı olarak görev yaptı. Ne yaptıysa ilgi odağı oldu. Alışılmışın dışında bir siyasetçi tablosu çizdi. Sempatikti, atletikti, dışa dönüktü. Bana göre pek çok kişiden daha fazla liderlik vasıfları taşıyordu. AKP iki dönem sonra ondan vazgeçti. Siyaseti genç yaşta bıraktı ve bir daha da niyetlenmedi(?)

Bir diğer isim Abdüllatif Şener idi. AKP kurucularından hâtta ağır toplarından biriydi. İlk dönem Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı olarak görev yaptı. İkinci dönem seçimlerinden önce partiden istifa etti. Kimse ne olduğunu anlamadı. Partiden ayrılma sebebi olarak ne AKP kanadı ne de Şener doyurucu bir açıklama yapmadı. Türkiye Partisi'ni kurdu. Sonra da kapattı.

Parti içindeki son isim İstanbul Büyükşehir Belediye başkanlığı yapan Ali Müfit Gürtuna. Gürtuna Tayyip Erdoğan'dan çok önce ANAP saflarında 1984 yılında İstanbul Büyükşehir Meclis üyeliği ve meclis başkanvekilliği görevlerinde bulundu. 84-89 yılları arasında geçen bu süreden sonra ANAP'In içindeki sıkıntılardan dolayı siyaseti bıraktı. 1994 yılında Erdoğan'ın teklifiyle Refah Partisi'nden meclis üyesi oldu. Erdoğan ile oldukça uyumlu çalıştı. Başkavekilliği yaptı. 1998'de Erdoğan'ın cezası onanınca 1999 yılındaki seçimlerde kapatılan RP'nin yerine açaılan Fazilet Partisi'nden seçilerek belediye başkanı oldu. Gürtuna da tıpkı Tüzmen gibi, dışa dönüktü. Onu bir maratonda koşarken, bir Marmara'ya dalarken görüyorduk.
Gürtuna partililer tarafından, belediyede Erdoğan kadrolarını tasfiye etmekle suçlandı. 2002 yılında kurulan AKP'ye üye olmadı. 2004 seçimlerinde yeniden aday olmadı.
2006 yılında Turkuaz Hareketi adlı siyasi bir hareket başlattı. Bir süre sonra aldığı tehdit telefonları almaya başladı.
2013 yılında Yurt Gazetesi'ne verdiği röportajda, AKP hükümetinin bakanlık müfettişlerini seferber ederek aleyhinde delil bulmak için çok çaba sarf ettiklerini söyleyerek, "Toplu iğne ucu kadar bir açığım olsaydı idam cezasını geri getirir beni idam ederlerdi." dedi.

BUGÜNE ULAŞAMAYAN İHTİMALLER

Üç kişiydiler. İkisi çocukluk arkadaşıydı. İki çocukluk arkadaşı aynı sonla, diğeri faili meçhulle bugüne ulaşamadı.

İlki Adnan Kahveci'ydi. ANAP'ın altın çocuğu...

Özal'ın sağ kolu, Kürt sorununu çözmeye and içen, tanıyanların dürüstlüğünde ittifak ettiği, bir dönemin dâhi siyasetçisi olarak kabul gören Adnan Kahveci.

1993'ün Uğur Mumcu'dan (Mumcu'nun ölümünden 12 gün sonra) sonraki ikinci sarsıcı ölümü Adnan Kahveci'ninki idi. Üçüncüsü Eşref Bitlis, dördüncüsü Özal...
5 Şubat 1993 yılında şüpheli bir trafik kazasında hayatını kaybetti. Biliyorlardı ki; Kahveci ölmeseydi. Mumcu suikastını karanlıkta bırakmayacaktı. Biliyorlardı ki, belki de Özal ve Bitlis'in ölümü daha da zor olacaktı. ANAP döneminde devlet bakanlığı ve maliye bakanlığı yaptı. Özal için Kürt raporu hazırladı. Özal'ın cumhurbaşkanlığı ile kan kaybeden ANAP'tan ayrılarak yeni bir parti kurması veya ANAP'ın başına geçmesi bekleniyordu.

Efsane vali olarak anılan ve 2003 yılında kaybettiğimiz Recep Yazıcıoğlu, Adnan Kahveci'nin çocukluk arkadaşıdır. Kahveci, defalarca Yazıcıoğlu'nu siyasete davet etmiş, Yazıcıoğlu da ona, "Sadece senin genel başkan olduğun bir partide siyaset yaparım" cevabını vermiştir. Valilik görevi boyunca memlekete yaptığı hizmetleri bir bir sıralamaya gerek yok. O da Kahveci gibi şüpheli bir kazada hayatını kaybetmiştir.

Kahveci ölmemiş ve yanına Yazıcıoğolu'nu alarak siyasete devam etmiş olsaydı. Bugünkü siyasi görünümde bir değişiklik mutlaka olurdu.

Üçüncüsü ve herkesin gözünden kaçan bir efsane daha var ki, ihtimal haricinde değil: Gaffar Okkan.
Diyarbakır Emniyet Müdürü iken 2001 yılında faili meçhul bir katliama, evet Okkan'ın öldürülmesi suikast değil bir katliamdır. Bir kişiyi öldürmek nasıl katliam olur demeyin. Onlarca kişiyi öldürebileceğiniz mühimmatı bir kişinin üzerinde kullanırsanız bu katliamdır.

Okkan Diyarbakır'daki uygulamalarıyla halkın sevgisini kazanmış, 'halkı devlete kazandıran adam' olarak tarihe geçmiştir. Öldürüldüğü gün Diyarbakır esnafı kepenk kapatmış, cenazesine binlerce Diyarbakırlı katılmıştır. Okkan yakın gelecekte siyasete atılmayı planlamış mıdır, bilemiyorum. Lakin, onun siyasete girmesi ve seçeceği taraf eminin ki dengelerin o yönde değişmesine sebep olacaktı.

Okkan'ın o tarihteki özel kalem müdürü olan Zeki Bulut ile Denizli emniyet müdürü olarak görev yaptığı esnada, birkaç kez görüşme fırsatım olmuştu. Okkan'ın kişiliği ve Diyarbakır'a yaptığı hizmetler hakkında teferruatlı malumat edindim. Öldürülme sebebi ve failler hakkındaki edindiğim bilgiler ise şimdilik saklı kalmalı.

YUKARIDA TÜRK SİYASETİNDE ROL ALAN VEYA ALMASI MUHTEMEL İNSANLARIN NASIL EKARTE EDİLDİĞİ VEYA BİR ŞEKİLDE SİYASETTEN NASIL UZAKLAŞTIRILDIĞI KONUSUNDA ÖRNEKLER VERMEYE ÇALIŞTIK.

BUGÜNKÜ TEK ADAM, TEK PARTİ AÇMAZININ GEÇMİŞTEN GELEN BAZI MÜHENDİSLİKLERİN ÜRÜNÜ OLDUĞUNA İNANIYORUM.

80 MİLYONLUK ÜLKEDE YENİ BİR SİYASİ PARTİ VEYA BİR SİYASİ LİDER ÇIKMAMASININ BAŞKA AÇIKLAMASI OLMADIĞINA İNANIYORUM.





DİKKAT: TÜM HAKLARI SAKLIDIR. Yazının izinsiz olarak BİR KISMI VEYA TAMAMININ her türlü ortamda kullanılması, 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri kanunu gereğince yasaktır. Sanal ortamda sadece link verilerek paylaşılabilir.


Continue reading

zaman: 0


Batı dünyası mitolojik kahramanlar yaratarak, toplumlarına milli duygular aşılamaya çalışıyor.  Kelt asıllı Britanya Kralı ARTHUR ve efsanevi kılıcı EKSKALİBUR sadece efsaneden ibaret olmasına rağmen, onlarca kitap ve film bu efsaneyi yaşatmaya çalışıyor asırlardır.

Bizde gerçeği var: Yüzlerce yıl Topkapı Sarayı'nda bulunan Hz. Davud'un kılıcının sırrını kimse çözmeye çalışmıyor. Üzerindeki resim ve yazılarla, tarihe ışık tutacak bu kılıç tarihçilerden ilgi göreceği zamanı bekliyor. 

Aşağıdaki metin: http://anahtar.tv/2012/07/08/hz-davudun-kilici-ve-kitabesinin-sirri/ adlı siteden alınmıştır.

*******

Bir zamanlar adeta dünyanın idare merkezi olan ve asırlarca bu vasfını sürdüren Topkapı Sarayı… Bugünkü adıyla ise Topkapı Sarayı Müzesi… Dünyanın manevi başkentlerinden biri olan İstanbul’da, Sarayburnu sırtlarında muhkem bulunan bu müzenin “kutsal emanetler” bölümünde öyle bir parça muhafaza ediliyor ki, o parça, taşıdığı gizemi yıllardır koruyor. Onun sırrı yıllarca birçok araştırmacıyı peşinden sürükledi ama kimse henüz bu gizemi çözemedi. Hz. Davut peygambere izafe edilen kılıç ve onun bir çeşit kripto metodu ile yazılmış kitabesinden bahsediyoruz. İlginç olan ise kitabede, sadece geçmişte kılıcın başından geçmiş olanlardan değil, gelecekte geçecek olanlardan da bahsetmesi.

Kehânetlerin bir kısmı gerçekleşti:

Osmanlı’nın (Yavuz Sultan Selim dönemi) Mısır’ı fethedeceği otuz yıl öncesinden yazılı olarak kehanet edilmiş ve “Mısır Fethi” kitabedeki gerçekleşmiş kehanetlerden biri… Kitabe, Osmanlının bitişini de haber veriyor. Ama bizler için asıl merak konusu olan, ondaki, geleceğe ait büyük kehanetin gerçekleşip gerçekleşmeyeceği.

Kılıcın serüvenin nasıl başladığı, ilk olarak Topkapı Sarayı Müzesinin eski Sabık Müdürü Tahsin Öz tarafından yazılan ve 1953’te yayınlanan “Hırka-i Saadet Dairesi ve Emanat-ı Mukaddese” isimli kitapta gündeme geliyor.

“Emsaline Tesadüf Edilemeyecek” (Benzerine Rastlanamayacak) Bir Kılıç:


Bu kitabın 38. ve 39. sayfalarında kılıç ve kitabesiyle ilgili eski müze müdürü Tahsin Öz’ün yazdıklarını aynen aktaralım:
“Bu kılıç, envanteri yapılmak üzere açıldığı sırada, tabanı diğer kılıçlara nazaran daha kalın bir pas tabakası altında idi. Mütehassıs memurlar elile temizlenince, üzerinde insan resimleri ve yazılar bulunmuş ve bunların etüd mevzuu olduğu belirmiştir.

Kılıcın kabzası ağaç üzerine siyah meşin kaplı ve balçağı demirdendir. Uzunluğu 101 santimdir. Tabanı geniş iki ağızlı ve ucu sivridir. Tabanın kabzaya yakın kısmında bir insan resmi bulunmakta olup bir elinde kılıç ve diğer elinde bir kafa tutmaktadır. Bunun altında gayet yüzden hâk edilmiş arabca bir satır bulunmakta olup yazıların arasında cinsini tesbit edemediğimiz (belki Nabatî) bir çeşit yazı daha bulunmaktadır. Son satırda Davud, Süleyman, Musa, Harun, Yuşa, Zekeriyya, Yahya, İsa, Muhammed isimleri okunabilmektedir.
Bu kılıcın demiri beyaz madenden olup fevkalâde keskin ve emsaline tesadüf edilemeyecek bir hususiyet arzetmektedir. Ancak üzerindeki kısmen okunabilen yazılardan mahiyetinin tesbiti imkâsızdı. Bir müddet sonra sarayın Emanat Hazinesi denilen deposundaki eserler tasnif edildiği sırada bakır bir kitâbe dikkatimizi celbetti. Çünkü üzerinde, kılıçtaki resimlerin ayni bulunuyordu. Bu kitabenin bir tarafı 32 satır arabça ve diğer tarafındaki 28 satır da sözü geçen yazı karakterinde idi. Buradaki resim kılıca nazaran daha bariz görülüyordu.
(…) Altında gemiye müşabih bir resim bulunmakta ve baş tarafında 888 tarihi yazılıdır.”


Gariplikler başlıyor (Dördüncü boyutun varlıkları kitabede):

Kılıcın Kitabesi’nin Baş Kısmı
Kılıç ve kitabesiyle ilgili bu teknik bilgilendirmeyi yaptıktan sonra Tahsin Öz, kitabenin hülâsasına geçer. Asıl garipliklerin birbirine geçtiği yer burasıdır.

Bu garip kitabenin bir yüzünde, kılıçtakine benzer şekilde (resimde görüldüğü gibi) bir elinde kılıç ve bir elinde de kesik baş tutan figür bulunur; ancak aralarında küçük gibi görünen büyük farklar vardır. Şöyle ki: Kılıçtaki adam resminin -anlaşılmaktadır ki bu resim Hz. Davud’u temsil etmektedir- kafasında huni şeklinde bir külah varken kitabedeki figürün kafasında iki boynuz vardır. Bu durum figürün ayaklarıyla birlikte değerlendirildiğinde bariz bir şekilde anlaşılmaktadır ki bu resim bir cini temsil etmektedir. Çünkü cinin ayakları gibi görünen (yani göstermelik olan) iki şekil aslında ayak değil, Arapçadaki ط (Tı) harfidir. ط (Tı) harfleri, resimden hariç tutularak bakıldığında cinin geriye doğru kıvrılmış ayaklarını görülmektedir. Resim, altıdaki vefklerle beraber değerlendirildiğinde bir tılsıma benziyor.Belki de kılıcın, koruyucu tılsımı olarak yapılmıştır.


Kılıcın Resimli Kısmı
Bir elinde kılıç, diğer elinde kesik baş tutan (kesik baş biraz silik hâldedir) ve Hz. Davut’un Calut’u öldürmesi olayını betimleyen figür kılıç üzerine resmedilmiş.

Bakır kitabenin cin resmi bulunan yüzünde, hangi dil ve alfabe ile yazıldığı anlaşılmayan bir metin dikkat çekiyor. Müzenin eski müdürü Tahsin Bey’in “Nabatice olabilir” dediği bu yazıların, vefk yani cinlerle alakalı tılsım yazıları olduğu, gizli ilimlere aşina olan herkes tarafından anlaşılabiliyor. Tarihçiler de vefk meselesini iyi bilir. Dolayısıyla Tahsin Bey de muhtemelen bu yazıların vefk olduğunu tahmin etmiş ancak akademik ve resmi bir tarzda yazdığı kitabından dile getirmek istememiş olabilir.(?) Vefkler birçok farklı gizli alfabe ile yazılabilirler; buradaki ortak vefk karakterlerini ise hem kılıçta hem de kitabede görebiliyoruz.


Bakara suresinde anlatılan Talut ve Calut kıssası ile Topkapı Sarayı Müzesindeki kılıç ve kitabenin üzerindeki tasvirler aynı olaya dikkat çekmektedir. Ve kılıcın kitabesinde kılıcın Mehdi’ye teslim edileceği yazılıdır. Kitabedeki ilgili bölümler aşağıdaki gibidir.

Kitabe’nin alt kısmı
“ALİ buyuruyor ki; bu kılıcı ve levhayı Mısır’ın sahibi Melik Mukavkıs’ın hazinesinde buldum. Onda Süryanice ve İbranice olarak Hz. Davud’dan bir rivayet vardı. Buyuruyor ki; Calut bana düşmanlığa kalkıştığında Rabbimin bana öğrettiği şekilde bir kılıç ve ok yaptım. Ve galabeden sonra Allah beni muzaffer etti. Bu kılıcın alametlerinden biri şu ki; bir yüzünde elinde kılıç ve baş olan, diğer yüzünde de memleket kürsüsü üzerine oturmuş birer şahıs bulunuyor. O kesilmiş baş benim Calut’u katletmeme, kürsü üzerine oturan da Hz. Süleyman ve her şeyin üzerindeki hükmünü ifade ediyor. Bu mübarek kılıç Hz. Yusuf’a ulaşacak… Ondan sonra Hz. Zekeriya’ya sonra Hz. Yahya’ya sonra Hz. İsa’ya ulaşır. Sonra Hz. Muhammed’e arz olunur. Onun vefatından sonra Hz. Ebubekir’e ulaşır. Sonra oğlu Muhammed’e miras bırakır. Ali bin Ebu Talip, Muhammed’i Mısır’a vali tayin eder. Sonra vefat eder. Ve kılıç Hz. Yusuf’un hazinesine geri döner. Sonra hicretin 880. senesine kadar gizli kalır. Elif, Mısır’a intikal edecek. Osmanoğulları devleti tamama erdikten sonra Küffar Mehdi zamanına kadar mücahede edecek. Allah onlardan razı olsun. Sonra kılıç zamanın sahibi Mehdi’ye intikal edecek ve Hz İsa’ya vasıl olacak. Onunla tek gözlü münafık ibn-i siyat Deccal’ı katledecek. Allah ve Rasülü bunları gizli ilimlerden olarak bildirdi.”

Bakır kitabedeki gariplikler devam ediyor…
Kitabenin arka yüzünde Arapça bir metin yer almakta (Yukarıdaki resim) ve bu metinde anlatılanlar ilk bakışta çelişkili gibi görünen bilgiler içermektedir. Bir kısmı gerçeklemiş kehanetlerin yer aldığı metnin gizemi ise, cifir ilmiyle kriptolanmış bir gemi resminde düğümlenmektedir. Ama ondan önce, dikkatimizi çeken husus şudur ki; Hz. Davud’un kılıcının Hz. Yusuf’a ulaşacağının söylenmesinde bir gariplik vardır. Çünkü Hz. Yusuf, Hz. Davut’tan asırlar önce yaşayıp vefat etmişti. Nasıl oluyor da kılıç, Hz. Yusuf’tan sonra başka peygamberlere ulaşıp, bu sefer Yusuf’un hazinesine geri dönüyor. Sanki bir zaman sarmalından bahsediliyor. Osmanlının asırlarca muhafaza edip sakladığı bu kitabede verilen kronolojinin garipliği Osmanlılar tarafından hemen fark edilmiş olmalıydı çünkü Osmanlıda dini ilimler geleneği her zaman çok yaygın ve gelişmişti. Dolayısıyla bu garipliği fark etmemiş olmaları neredeyse imkânsız. Üstelik kitabede “Osmanlının tamama ermesinden”, yani devletin yıkılışından bahsediliyor. O zamanlar herhangi bir kimsenin böyle bir şeyi telaffuz etmesi dahi kelle kaybı ile sonuçlanırdı muhtemelen. Öyleyse tüm bunlara rağmen Osmanlı devleti neden asırlarca bu parçaları muhafaza edip korudu? O da gizemini koruyan ayrı bir soru. 





Continue reading

zaman: 0

KEMÂL KAPLAN
3 Ekim 2015

1932-1933 yıllarında ABD büyükelçisi olarak görev yapan Charles H. Sherrill, Atatürk ile görüşmelerini ABD Dışişleri Bakanlığı'na raporluyordu. Bu raporlarda Atatürk ile yaptığı 'din' konulu sohbetler de bulunuyor.

Sherrill bu görüşmelere aynı zamanda 'A Year's Embassy to Mustafa Kemal' adlı kitabında da yer vermiştir.

Aşağıda ABD Dışişleri'ne gönderilen raporda Atatürk'ün din ile ilgili düşünceleri yer alıyor.

ABD BÜYÜKELÇİLİĞİ 
Sayı:423 
Ankara, 17 Mart 1933 
Konu: Türkiye'de din 
MÜNHASIRAN MAHREM 
Saygıdeğer Hariciye Vekili 
Washington 
Beyefendi, 

Reisicumhur Gazi Mustafa Kemal ile dün öğleden sonraki üç saatlik mülakatımda, hakkında yazmakta olduğum biyografinin sekiz bölümünü birlikte gözden geçirdiğimiz sırada Türkiye'de din meselesi bahis edildi. İncelememde Türkiye Cumhuriyeti'nde İslam dininin gelişimi konusuna oldukça yer verdiğime dikkatini çektim, biyografim için -yayınlanmak veya yayınlamamak kaydıyla- bana söylemek istediği kadarıyla sınırlı olmak üzere bu mevzudaki görüşünü bilmek istediğimi belirttim. Sözlerinin hangi kısmının efkârı umumiye(nin) (bilgisi) için olduğunu, hangi kısmının olmadığını belirterek mevzu hakkında teferruatlı bir şekilde konuştu. 
Galiba, altı ve yedi yaşındayken annesi onu bir sıbyan mektebine göndermek istiyordu. Burada öğretmen Kuran dersleri de verecekti. Bu, uzun Arapça bölümleri ezberlemek demekti. Diğer yandan babası oğlanın din eğitiminin verilmediği laik bir mektebe gitmesini istiyordu. Her ne kadar sonunda babanın sözü kabul edildiyse de annesi oğlanı Selanik'te geçerli olan geleneksel tören eşliğinde sıbyan okuluna gönderdi. Ertesi gün babası oğlanı okuldan aldı ve laik okula koydu. Buna çok üzülen annesi epey ağladı ve oğlanın teklif etmesi üzerine sıbyan okulundaki din hocası 
eve gelip ona Kuran eğitimini verdi. Bu sadece bir ay sürmesine rağmen anneyi tatmin etti. Bu, ömrü boyunca alacağı tek din eğitimiydi. 

'Beşeriyetin Tanrı ihtiyacı' 

Agnostik olduğuna dair genellikle kabul görmüş inancı, kesinlikle reddediyor, ancak dininin sadece Kâinat'ın Mucidi ve Hâkimi tek Tanrı'ya inanmak olduğunu söylüyor. Ayrıca beşeriyetin böyle bir Tanrı'ya inanmaya ihtiyacı olduğuna inanıyor. Buna ilaveten dualarla bu Tanrı'ya seslenmenin beşeriyet için iyi olduğunu belirtti. 

Burada duruyor. 

Daha sonra teferruatlı bir şekilde neden o kadar inançlı bir Protestan Hıristiyan olduğumu sordu. Ben de ona, bu raporda yeri olmayan, sebeplerimi söyledim. Sadece bir genel mütalaa söyleyebilirim. Suallerinde tamamıyla samimiydi, bu da din konusunda yeterince zihin yorduğunu göstermekte. Daha sonra, 10 yıl önce inşa ettiği yeni Cumhuriyet'in Reisicumhuru olarak iktidara geldiği zaman İslam dininin durumu hakkında bilgi vermeye başladı. Şeyh-ül İslam'ı, medreseleri, Mahkeme-i Şer'iyyeleri ve bu mahkemelere riyaset eden kadılar, hocalar ve muhtelif dervişler dahil olmak üzere bütün ruhban sınıfını lağvetmeyi gerekli bulduğunu söyledi. Osmanlı'da geçerli olan bu ruhban yapıdan geriye kalan, müezzin olarak minarelerden halkı ibadete çağıran ve camilerde namaz kıldıran imamlardı. 

Ona az evvel tasvir ettiği bu yapıyı tamamıyla yok ettikten sonra Türk gençliği için, şayet kaldıysa, ne tür dini tedrisat kaldığını sordum. Kifayetsiz medrese sistemini tüm ülkeye yayılmış ilk ve ortaöğretim sistemiyle ikame ettiğini ve bu sistemin (talebeyi) üniversiteye dek götürdüğünü belirtti. Hz. Muhammed'in hayat hikâyesi ve daha ahlaklı yaşama konusundaki hikmetli düsturlarla dini tedrisat verildiğini, bu dini tedrisata Yeni ve Eski Ahit'te tasvir edilen diğer büyük dinleri ve Budist dini kitapları da dahil ettirdiğini söyledi. 

Daha sonra o ve ben bu modern Türk dini tedrisatı ile Birleşik Amerika'da ortalama pazar okulunda verilen dini tedrisatı mukayese ettik. Pazar okullarımızda verilen dini tedrisatın cuma sabahları kadınlar tarafından tüm ülkedeki Halk Evleri'nde verilip verilemeyeceğini sorduğumda böyle bir fikrin muvaffak olacağına dair pek şüpheli göründü, ancak yeni bir fikir olduğunu ve kaale alacağını söyledi. Bu amaçla kadın öğretmenlerin vazifelendirilmesi fikri ona cazip geldi, çünkü bu şekilde hocaların erkek partizanları, siyaset veya benzeri muhtemel başka mesele yaratacak ihtimallerden kaçınılmış olacaktı. 

Bursa hadisesi 
Bu çerçevede yakın tarihte olan Bursa hadisesi üzerinde serbestçe konuştu. Bu hadise Türklerce değil üç yabancı tarafından çıkarılmıştı: Bir Arnavut, bir Bulgar ve bir Rus. Hatta Üçüncü Enternasyonal tarafından kışkırtıldığını da ima etti. Muhtemelen sıkıntı verecek bu siyasi hareketi basit bir dil meselesine, ezanın Arapça yerine Türkçe okunması haline dönüştürerek gösterdiği siyasi maharetten ötürü kendisine iltifatta bulundum. 

Bu sözlerim Kuran'ın Arapçadan Türkçeye tercüme edilmesi için nasıl ve neden telkinde bulunduğu konusunda konuşmasına sebep oldu ve bu mevzuda yepyeni bir ufuk açtı. 
Türk halkının uzun zamandan beri ezberden okuduğu bazı Arapça duaların gerçek manasını anladığı zaman tiksineceğini söylüyor. Kuran'dan alınan bir Arapça bölüm okudu. 

Türkçe Kuran okutma nedeni 

Bu duada Hz. Muhammed amcası ile amca kızının yaptıkları bir şeyden ötürü cehenneme gitmeleri için beddua eder.* "Düşünen bir Türk'ün böylesi bir duayı okumaktan elde edeceği dini ilhamı veya dine ilgi göstermesini tahayyül edebilir misin?" dedi. Bu fikrini geliştirdikçe ben de gitgide Kuran'ın Türkçe okunmasını teşvik etmesinin sebebinin Kuran'ın Türkler arasında gözden düşmesi olduğu neticesine varıyorum. 

Daha sonra umumi ve şaşırtıcı bir beyanda bulunarak Türk halkının gerçekte hiçbir şekilde dindar olmadığını, aralarından camilere giden az sayıda kişinin alışkanlıktan veya yüksek sesle söylenen duaların cezbine kapılarak camiye gittiğini ileri sürdü. Saygılı bir şekilde bu bakışıyla mutabık olmadığımı, eşimle yaşadığımız tecrübeyi anlattım. 

İki Türk arkadaşımızın daveti üzerine 23 Ocak'ta Ayasofya Camii'ne gidip Kadir Gecesi'ne şahit olduk. Ona yüzde 20'si askeri üniformalı 10 bin mümin tarafından doldurulan caminin ne kadar kalabalık olduğunu, bütün müminlerin tam bir saat Gazi'nin de varlığını kabul ettiği Tanrı'ya doğrudan yönelttikleri dualarla nasıl yoğun bir şekilde ibadet ettiklerini anlattım. 

Bu kalabalık, bu ibadet ve müminlerin duaya yoğunlaşmaları hususunda izahat istemem, onun Türk gençliğinin din hakkında bilgi edinme fırsatı mevzusunda Türk hükümetinin kısıtlı bir rolü olması gerektiğine dair kanaatini dile getiren daha fazla beyanatlar vermesine neden oldu. Bu beyanatlarını bitirdiğinde şimdilik ortaöğretimde ve Dâr-ül-fünûn'un küçük ilahiyat bölümünde üç büyük din hakkında verilen tarihi tedrisattan fazlasını öğretmeye inanmadığı sarihti. 

Sovyetler gibi lağvetmeye karşıydı 

Ancak Sovyetler'in her türlü dini lağvetme fikriyle kesinlikle mutabık değil. Bellibaşlı camilerin hükümetçe muhafaza edilmeleri ve amaçları doğrultusunda kullanılmaları gerektiğinde ısrarlı. Üç büyük dinin ahlak öğretilerine dinden ziyade ahlak olarak inanıyor. 

Bize ihsan ettiği hayırlar için tek Tanrı'ya sık sık minnettarlığımızı dile getirecek ifadelerin eklenmemesi halinde şahsi dini inancının natamam olacağını söylediğim zaman şaşırdı, ancak alakadar göründü. Sadece yeni bir fikir olduğundan, bu fikri kaale alacağını söyledi. 
Benimle bu konuda daha fazla konuşma arzusunu ifade etti. Bu beni şaşırttı, zira Yusuf Akçura bey gibi samimi arkadaşları beni sürekli onunla din hususunda konuştuğum takdirde, Gazi'nin nazikçe 'dostluğumuz' olarak adlandırdığı münasebetlerimizin kesinlikle bozulacağı hususunda ikaz etmişlerdi. 

Konuşmamızın bu bölümünün sonunda, daha öncesi bir yabancı ile hiçbir zaman bu konuda bu kadar etraflı konuşmadığını ve özel dini inançlarını da hiç dile getirmediğini söyledi. 

Continue reading

zaman: 0



KEMAL KAPLAN  
2 Ekim 2015


Vahdettin ile Atatürk meselesi her zaman tartışılmıştır. Bir taraf Vahdettin'i 'vatan haini' olarak damgalar, diğeri'M.Kemâl'i Anadolu'ya gönderen sultan' olarak över.

Vahdettin'in M. Kemâl'i 3. Ordu Müfettişi olarak Anadolu'ya gönderen imzalı emri, dönemin resmî gazetesi olan Takvim-i Vekayî’de 5 Mayıs 1919’da yayınlanmıştı. Öte yandan yine Vahdettin imzalı M. Kemâl'in görevden alınma belgesi de karşı tarafın argümanları içinde yer alıyor.

"Tarih analizi, devrin şartları ve psikolojisiyle değerlendirilmelidir" der İlber Ortaylı. Taraflı tarih her zaman gerçeği örter, fantaziler sunar bize.
Tarihimiz bu fantazilerle dolup taştığından itibarlı tarihçilerin ve hatıratların önemi daha da artar.

Geçenlerde 100. yaşını kutlayan dünyanın en büyük tarihçileri arasında gösterilen Halil İnalcık (Allah daha uzun ömür versin.) büyük tarihçiliğini şuna borçludur: İnalcık tarihi, yerinde tespit eder. Örneğin Malazgirt Muharebesi'ni araştıracağı zaman, kalkıp Malazgirt Ovası'na gitmiş, veriler ışığında burada tetkiklerde bulunmuş, eldeki bilgileri arazi şartlarıyla karşılaştırmıştır. Dünyada pek az tarihçinin uyguladığı yöntem onu 'tarihçilerin kutbu' yapmıştır.

Her ne kadar tarihçi kimliği taşımamış olsak da, gazetecilikte saha çalışması mesleğin 'babafingosu'dur. Uğur Dündar'ın araştırmacı-soruşturmacı gazetecilik terimini hayatımıza uygulamaya çalıştık her zaman.

Bir yaşam biçimi haline getirdiğimiz düsturun gereğini yerine getirmek maksadıyla, geçen yıl YILDIZ SARAYI'na bir ziyaret gerçekleştirdim.

Topkapı Sarayı'nı herkes bilir de, Yıldız mahzundur. Beşiktaş'ta herkes önünden geçer, lakin kimse görmez. İttihat ve Terakki dönemiyle, cumhuriyetin hışmı; içine kapanık bir çehreye bürümüştür sarayı. Yağmalanmış hazinesi, unutulmuş kimliği ile Barbaros yokuşuna sinmiştir adeta.

**********

Ali Koç'un başkanlığını yaptığı Yıldız Sarayı Vakfı'nın Genel Başkan Yardımcısı mihmandarlığında geziyorum sarayı. Bir köşeye geldik mihmandar anlatmaya başladı. "Burası Sultan Vahdettin ile M. Kemâl'in İstanbul'dan ayrılmadan önce görüştükleri köşe."

Bu köşede ne olmuştu?

Bir devletin kaderi belki de bu köşede tayin edildi. Bir milletin uyanışı belki de bu köşede konuşuldu.

**********

M. Kemâl 1932-1933 yıllarında Ankara'da görev yapan ABD Büyükelçisi Charles H. Sherrill'e Vahdettin ile son görüşmesini anlatmış,  Sherrill bu görüşmeyi  'Mustafa Kemal’in Bana Anlattıkları' adlı kitabında nakletmişti..

Sherrill'in yazdıklarını da ünlü cumhuriyet tarihçisi Cemâl Kutay 'sohbetler' adlı kitabının 104. sayfasında yer vermişti.

Önce kitapta yazanlara bir göz atalım:
– “Odaya girdiğim zaman, sultan şurada bir masanın yanında oturuyordu, (odanın çabucak çizdiği krokisinde sultanın bulunduğu yeri kırmızı kalemle işaretlemişti). Ben burada idim (burasıda mavi kalemle noktalanmıştı). Bir pencere vardı (pencerenin bulunduğu yere bir P harfi koymuştu). Sultan benimle konuşurken durmadan pencereden dışarı bakıyordu.”
Heyecanla sormuştum:
– “Acaba pencerenin dışında ne vardı?”
Mustafa Kemal bu sorunun cevabını vermeden önce, önündeki kağıda mavi kalemle gemilerin krokisini çizmiş ve sonra bana dönerek:
-“Yıldız Sarayı’nın hemen karşısında, Boğaz’da demirli duran müttefik donanmasına bakıyordu” demişti.

 Kitapta M. Kemâl'in görüşmeyi Sherrill'a anlatırken çizdiği kroki de yer alıyor. İşte kroki:


Krokide; uzun dikdörtgenler işgal gemilerini, daireler Vahdettin ve M. Kemâl'i temsil ediyor.

(Yukarıdaki fotoğraf Yıldız Sarayı'nda da bulunuyor. Hem de nerede biliyor musunuz. Vahdettin-M. Kemal görüşmesinin yapıldığı köşede, tabela gibi dikilmiş şekilde.)

İŞTE TARİHİ YANILGI

2006 yılında 97 yaşında kaybettiğimiz cumhuriyet tarihçisi Cemâl Kutay, Sherrill'in kitabındaki olayı aynen kendi kitabına nakşederken, sanırım Yıldız Sarayı'na gitmemiş, görüşmenin yapıldığı salonu görmemişti.

Üzücü...

"Gittim, gördüm, yazdım." Diyememiştir. Ben diyorum. (Egoma sağlık.)

Espri bir yana, ünlü tarihçilerin de yanılgısı olacaktır. Beşer şaşar.

Gelelim yanılgıya:

Aşağıda Yıldız Sarayı'nda Vahdettin ve M. Kemâl'in görüşme yaptığı salonun 2 fotoğrafını göreceksiniz. 
Birincisi o yıllarda çekilmiş, ikincisi de benim ziyaret esnasında çektiğim fotoğraf. Açı farkı olabilir lakin her ikisi de, görüşmenin yapıldığı noktayı gösteriyor.




Fotoğraflara dikkatle bakın lütfen. Görüşmenin olduğu yerde herhangi bir pencere yok. Kapatılmış olma ihtimali hiç yok. 100 yıl önce çalınan tabloların çivileri bile duruyor duvarlarda. Sarayın orijinalliği hiç bozulmamış.

Bu kanıt yeterli mi?

Benim için yetersiz.

O esnada ayağa kalkıp birkaç adım atarak pencereden dışarı bakmış olabilirler.

Bunu da göz önüne alarak, etrafı iyice kontrol ettim. Yakında pencere yok.

"Uzaktaki pencereye gitmiş olamazlar mı?" diye bir soru da takılabilir aklımıza.

Saray pencerelerinden hiçbir şekilde denizin görünmesi mümkün değil. Hepsi sarayın büyük ağaçlarla dolu bahçesine bakıyor. (Saray bahçesinde dev ağaçlar yüz yıl önce olmayabilir. Bu tezimiz için sorun teşkl etmiyor.) Sarayın bir de alt bahçesi var. Orası da Yıldız Parkı. Yüksek bir duvar ile ayrılmış. Sarayın pencereleri geniş saray bahçesine bakıyor. Sarayın yüksek dış duvarları mevcut. 

Bir bir tetkik ettim.

Sadece ve sadece sarayın bahçesinin Marmara Denizi tarafındaki köşesinde bulunan Cihannüma Köşkü'nün üst katından denizi görebilmek mümkün. Abdülhamid buraya gelerek dürbünle denizi ve halkı seyredermiş.

Düşman donanmasını görebilmek için Dolmabahçe veya Çırağan Sarayı'nın penceresinden bakmak gerek.

Bir yanılgı söz konusu fakat kim yanılıyor veya yanıltıyor cevaplamak güç.

ABD büyükelçisi Sherrill, M. Kemâl'in anlattıklarını çarpıtmış mı?

Yoksa M. Kemâl, Sherrill'i yanıltmış mı, bilemiyorum.

Ortadaki gerçek  Sherrill'in kitabında yazdığı gibi olamayacağı.

Vahdettin, M. Kemâl ile görüşmesinde pencereden işgal kuvvetlerine bakmış ve görmüş olamaz.
DİKKAT: TÜM HAKLARI SAKLIDIR. Yazının ve fotoğrafların  izinsiz olarak BİR KISMI VEYA TAMAMININ her türlü ortamda kullanılması, 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri kanunu gereğince yasaktır. Sanal ortamda sadece link verilerek paylaşılabilir.
Continue reading
Kaydol: Kayıtlar (Atom)