>İslamiyet Öncesi Türk Tarihi İle İlgili Kavramlar aşağıda kısaca anlatılmıştır:
ASİMİLASYON: Erime, kültürel özelliklerini kaybetme.
KUT: Tanrı tarafından hükümdarlara verildiğine inanılan hükümdarlık hakkı.
BALBAL: Türklerde ölen savaşçının mezarına dikilen taşlar.
BİTİKÇİ: İslamiyet'ten önceki dönemlerde Türklerde Hakanın baş yazmanıdır. Bu kişiye başka devletler ve topluluklarla ilişkilerin düzenlenmesi görevi de verilmiştir.
BOY: Bir milletin içindeki kol veya grup.
DESTAN: Türk Halk Edebiyatı'nın en uzun koşuk biçimidir. Konusunu çeşitli toplumsal olaylardan alır. Dörtlükler halinde yazılır ve saz eşliğinde de söylenebilen şiirlerdir.
EMİR: Türkçe'de "Bey" karşılığı bir sözcük.
ESARET: Kölelik, mahkumiyet.
HAKAN (KAĞAN): İslamiyet'ten önceki dönemlerde Türk Moğol ve Tatar büyük hanları için kullanılan bir ünvan.
İKİLİ TEŞKİLAT: Devletin Doğu/Batı, Sağ/Sol ya da Kuzey/Güney şeklinde iki idari bölgeye ayrılarak yönetilmesi.
İL (EL): Eski Türklerde devlet.
KAĞAN: Eski Türklerde hükümdara verilen ünvan.
KENGEŞ: Meclis.
KURGAN: Bir mezarın üzerine taş veya toprak yığılarak oluşturulmuş tepe.
KURULTAY (TOY/KENGEŞ): Eski Türklerde devlet işlerinin görüşüldüğü danışma meclisi.
NEVRUZ: Ortadoğu ve Ön Asya'da yaşayan çeşitli halklarca yeni yılın başlangıcı ya da Bahar Bayramı olarak kutlanılan gün. Miladi takvimde 21 Mart gününe rastlar. Bazı görüşlere göre Nevruz geleneğinin Zerdüşt inancından kaynaklandığı sanılır.
NOYAN: Moğollarda "Yosun" ve "Opog" denilen toplumsal birimlerin başında bulunan önder. Zamanla askeri nitelikleri öne çıkmış ve ordu komutanı anlamını kazanmıştır. Yardımcılarına "Nöker" adı verilirdi.
ONGUN: Her boyun saygı duyduğu hayvanın simgesidir.
OTAĞ: Türklerde sefer sırasında hükümdar ya da ordu komutanı için kurulan büyük çadır. Genellikle birbirine geçişli 3-4 bölümden oluşurdu.
OYMAK: Boy, Kabile.
ŞAMAN (KAM;BAKSİ): Doğa üstü güçlerle doğrudan iletişim kurma gücüne ve yeteneğine sahip olduğuna inanılan, büyüler yapan, gelecekten haber alabilen, ilkel dinlerdeki din adamıdır.
ŞAMANİZM: Moğolca "Dilenci Rahip" anlamındaki "Şaman" sözcüğünden türemiştir. Cinlerle, tanrılarla, ruhlarla ilişki kurduğuna inanılan Şamanların oluşturduğu ilkel bir inanç sistemidir.
TAMU: Cehennem.
UÇMAĞ: Cennet.
TÖRE: Toplumun çıkarlarına uygun düştüğüne inanılan, toplumun uzun bir süreç içerisinde oluşturduğu ve bireyleri de bunlara uymaya zorladığı geleneksel kuralların tümü.
YABGU: Orta Asya Türk topluluklarında hakandan sonra gelen ya da bağımlı toplulukların yöneticilerine verilen addır.
YUĞ: Eski Türklerde cenaze törenlerine verilen isimdir.
Arama sözcükleri: asimilasyon nedir, kut nedir, balbal nedir, bitikçi nedir, boy nedir, destan nedir, emir nedir, esaret nedir, hakan kağan kime denir nedir, ikili teşkilat nedir kim uyguladı, il el ne demektir, kağan kengeş kurgan ne demek nedir, kurultay toy kenge nedir ne demek, nevruz bayramının kökeni nedir, noyan ongun kavramları nedir, otoğ oymak ne, şaman kam baksi ne demek, şamanizm nedir ne zaman,kim, tamu uçmağ ne demek, töre yabgu yuğ töreni ne demek?
KUT: Tanrı tarafından hükümdarlara verildiğine inanılan hükümdarlık hakkı.
BALBAL: Türklerde ölen savaşçının mezarına dikilen taşlar.
BİTİKÇİ: İslamiyet'ten önceki dönemlerde Türklerde Hakanın baş yazmanıdır. Bu kişiye başka devletler ve topluluklarla ilişkilerin düzenlenmesi görevi de verilmiştir.
BOY: Bir milletin içindeki kol veya grup.
DESTAN: Türk Halk Edebiyatı'nın en uzun koşuk biçimidir. Konusunu çeşitli toplumsal olaylardan alır. Dörtlükler halinde yazılır ve saz eşliğinde de söylenebilen şiirlerdir.
EMİR: Türkçe'de "Bey" karşılığı bir sözcük.
ESARET: Kölelik, mahkumiyet.
HAKAN (KAĞAN): İslamiyet'ten önceki dönemlerde Türk Moğol ve Tatar büyük hanları için kullanılan bir ünvan.
İKİLİ TEŞKİLAT: Devletin Doğu/Batı, Sağ/Sol ya da Kuzey/Güney şeklinde iki idari bölgeye ayrılarak yönetilmesi.
İL (EL): Eski Türklerde devlet.
KAĞAN: Eski Türklerde hükümdara verilen ünvan.
KENGEŞ: Meclis.
KURGAN: Bir mezarın üzerine taş veya toprak yığılarak oluşturulmuş tepe.
KURULTAY (TOY/KENGEŞ): Eski Türklerde devlet işlerinin görüşüldüğü danışma meclisi.
NEVRUZ: Ortadoğu ve Ön Asya'da yaşayan çeşitli halklarca yeni yılın başlangıcı ya da Bahar Bayramı olarak kutlanılan gün. Miladi takvimde 21 Mart gününe rastlar. Bazı görüşlere göre Nevruz geleneğinin Zerdüşt inancından kaynaklandığı sanılır.
NOYAN: Moğollarda "Yosun" ve "Opog" denilen toplumsal birimlerin başında bulunan önder. Zamanla askeri nitelikleri öne çıkmış ve ordu komutanı anlamını kazanmıştır. Yardımcılarına "Nöker" adı verilirdi.
ONGUN: Her boyun saygı duyduğu hayvanın simgesidir.
OTAĞ: Türklerde sefer sırasında hükümdar ya da ordu komutanı için kurulan büyük çadır. Genellikle birbirine geçişli 3-4 bölümden oluşurdu.
OYMAK: Boy, Kabile.
ŞAMAN (KAM;BAKSİ): Doğa üstü güçlerle doğrudan iletişim kurma gücüne ve yeteneğine sahip olduğuna inanılan, büyüler yapan, gelecekten haber alabilen, ilkel dinlerdeki din adamıdır.
ŞAMANİZM: Moğolca "Dilenci Rahip" anlamındaki "Şaman" sözcüğünden türemiştir. Cinlerle, tanrılarla, ruhlarla ilişki kurduğuna inanılan Şamanların oluşturduğu ilkel bir inanç sistemidir.
TAMU: Cehennem.
UÇMAĞ: Cennet.
TÖRE: Toplumun çıkarlarına uygun düştüğüne inanılan, toplumun uzun bir süreç içerisinde oluşturduğu ve bireyleri de bunlara uymaya zorladığı geleneksel kuralların tümü.
YABGU: Orta Asya Türk topluluklarında hakandan sonra gelen ya da bağımlı toplulukların yöneticilerine verilen addır.
YUĞ: Eski Türklerde cenaze törenlerine verilen isimdir.
Arama sözcükleri: asimilasyon nedir, kut nedir, balbal nedir, bitikçi nedir, boy nedir, destan nedir, emir nedir, esaret nedir, hakan kağan kime denir nedir, ikili teşkilat nedir kim uyguladı, il el ne demektir, kağan kengeş kurgan ne demek nedir, kurultay toy kenge nedir ne demek, nevruz bayramının kökeni nedir, noyan ongun kavramları nedir, otoğ oymak ne, şaman kam baksi ne demek, şamanizm nedir ne zaman,kim, tamu uçmağ ne demek, töre yabgu yuğ töreni ne demek?
Post A Comment:
0 comments: