Celladın Vicdanı Daha Temiz!

Sultan İbrahim'i tahttan indirenler korku içinde yaşıyorlardı. Ya bir gün kurtulur da hesap sormaya kalkarsa halleri ne olacaktı? Kafa kafaya ve­rip bir süre düşündüler. En insafsız­ları şu teklifi ileri sürdü: 

"En iyisi öldürtelim gitsin!" Duyanların kanı don­du, tüyleri diken diken oldu. 

"Ama na­sıl olur?" diye mırıldandılar, "Ne de olsa padişahlık yapmıştır. Zaten Sul­tan Genç Osman'ın acısı milleti ağ­latır. Yeni bir acıyla büsbütün sarsıl­mazlar mı?"

İtirazlar sönük kalınca karar verildi: "Sultan İbrahim öldü­rülecek!" Meşhur cellât Kara Ali'ye haber ettiler.

Kara Ali yardımcısı Ha­mal Ali'yi yanına alıp saraya gitti. İki cellâdı Sultan İbrahim'in kapalı tutulduğu odaya götürdüler: "işini tez tut, biz dışarıda bekliyoruz!"

Sayısız kelle uçurmuş cellât Kara Ali'nin ren­gi attı. Bu nasıl işti? Durup dururken bir eski padişah öldürülür müydü? Sa­çını yolarak dışarı kaçtı: "Ben bu işi yapamam. Beni öldürün ama bu işi yap­maya zorlamayın! Sultan İbrahim’e kıyamam!" Yakalayıp sadrazamın kar­şısına getirdiler. Sadrazam bir süre Ka­ra Ali'yi tekmeledikten sonra "Bre mel'ûn!" diye bağırdı,

"Tez işini bi­tir, yoksa ben senin işini bitiririm!" Kara Ali iki gözü iki çeşme yalvarıyordu: "Devletlüm! Beni öldür de bu işi yaptırma kurban olayım, zorlama tek, öldür kurtulayım! Padişahımı öldüremem! "Bre o artık padişah değil­dir, sıradan bir saraylıdır!" "Yapma devletlü vezir, ben onun ekmeğini ye­mişim. Öldüremem!" Sadrazam Mehmed Paşa tekrar tekme tokat cellâdı dövmeye girişti. Bir yandan da bağı­rıyordu: "Sen onu öldürmezsen ben se­ni yamağına (çırağına) öldürtürüm!"

Kara Ali'nin yamağı Hamal Ali'ye emretti: "Tez uçur şu kâfirin kellesini!" Hamal Ali'nin baltası ustasının boynu üzerinde parlayınca can pazarı kuruldu. Cellât Kara Ali'ye kendi canı daha kıymetli geldi. "Yapacağım!" diye inledi.

Sultan İbrahim'in odası­na soktular. Sultanın sırtında kırmızı atlastan entari, ayağında kırmızı şal­var, başında kavuğu vardı. Elinde bir Kur'ân-ı Kerîm tutuyordu.

Cellâtlarla arkasındakileri görünce atıldı: "iş­te Allah'ın Kitabı! Beni ne hükümle öldürdüğünüzü söyleyin!"

Yeniçeri Ağası Kara Ali'yi dürttü: "Söyletme, işini bitir!"

Kara Ali'nin bütün vücu­du zangır zangır titriyordu. Ama ka­rarı yerine getirdi. Kement atıp Sul­tan İbrahim'i boğdu. İş bittikten son­ra sessizce avluya çıktı. Cellât çeşme­sinin altına oturup dakikalarca ağladı. Bir cellâdın vicdanı, makam hırsıyla göz­leri kararmış yöneticilerin vicdanın­dan daha temiz çıkmıştı.

Yavuz Bahadıroğlu
Arama sözcükleri: ağlayan cellat kara ali hikayesi, sultan ibrahimin boğulması,kement,kara ali,makam hırsı,yaşanmış olaylar, yavuz bahadıroğlu,celladın vicdanı daha temiz.